Dag 8 Anuradhapura

Vandaag al weer richting ons laatste hotel in Anuradhapura. Maar eerst is Peter jarig en dat moet gevierd worden. Ruwan en ik hebben wat geregeld bij de receptie en we krijgen als ontbijt een heavy chocolade taart met een paar kaarsjes er op. Met de barman had ik afgesproken dat we samen zouden zingen voor Peter. Niet om aan te horen maar de intenties zijn ok. We gaan onderweg en stoppen eerst bij een tassenwinkel want we moeten er nog een paar scoren voor Yvonne. Wie weet kan ze er een business met opzetten. Ruwan geeft aan dat hij dat wel voor haar zal regelen. We zetten onze reis voort richting het noorden via Kandy road en Ruwan heeft iets voor ons bedacht. We hadden al aangegeven dat we wilden zien hoe een traditioneel gezin op het platteland leeft en dat gaan we vandaag meemaken. Er staat een Ossekar voor ons klaar en ik mag aan de teugels. Onze begeleider maakt af en toe een soort van oergeluiden om onze os te motiveren en dat probeer ik ook en het werkt. Die moet ik onthouden, misschien kan ik er thuis iets mee. We komen aan bij een meer waar we zelf met een soort van catamaran roeiboot over heen mogen varen. De onderlinge coordinatie tussen Peter en mij brengt ons regelmatig in het riet maar lukt ons om veilig aan te komen bij een soort van primitief hutje waar een wat oudere mevrouw en een bijna tandloze man leven. Hier krijgen we uitgelegd hoe men zelf een soort van pannenkoekje maakt van rijst en kokos. We mogen vrijwel alles zelf doen. Mooi om te zien dat je maar heel weinig nodig hebt om te leven en vrijwel niets wordt weggegooid. Kliko's hebben ze daar niet nodig. We eten met smaak onze zelf bereide maaltijd op. Na afloop kan ik toch niet laten om te vragen waarom de kleine man des huizen zo'n dieprode mond heeft. Het blijkt van een soort van pruimtabak te zijn. Dat moet ik natuurlijk ook proberen en ik krijg een blad met een vreemd goedje aangereikt en dit moet ik in mijn wang stoppen om er vervolgens op te kauwen. Niet te pruimen overigens maar dat hebben we dan toch maar weer meegemaakt. We worden opgehaald door een tjoek/tjoek (zo noemen wij dat, tot groot vermaak van Ruwan) en één van mijn wensen gaat in vervulling. Ik mag rijden en de chauffeur, Peter en Ruwan proppen zich achterin. Ben mijn "Zundapp tijd" nog niet vergeten en het schakelen gaat mij goed af en weer beleef ik een klein momentje van geluk. Onderweg, eerst nog een lunch en we overhandigen Peter zijn verjaardagskado, en mini versie van de grote "Dombo" die Peter in gedachten had. Ook hij beleefd zijn geluksmoment die dag, een schot in de roos.
Nu richting het hotel want het is nog een hele trip van enkele uren. Onderweg kopen we bij een soort van slijter een hele goede fles Arak met een lokale fles "happy birthday cola". We nodigen Ruwan uit om vanavond met ons Peter zijn verjaardag te vieren. Het is intussen al donker en we komen aan in het mooie lodge hotel Palm Garden. Na een snelle douche nestelen we ons op het terras voor onze lodge in 3 schommelstoelen. De fles Arac en cola worden soldaat gemaakt en dat heeft zijn werking op onze lachspieren. Lilianne belt op dat moment voor Peter en ook Ruwan wil haar even spreken om te feliciteren. Nu een maaltijd in het restaurant. Ik had hem nog beloofd om op mijn iPad een aflevering van Adam zoekt Eva te laten zien dus vol verbazing zit hij te kijken hoe het toch mogelijk is dat 2 wild vreemden naakt op een eiland een paar dagen met elkaar doorbrengen. Vreemde vogels die Europeanen maar ook wel weer spannend. Ondenkbaar in Sri Lanka zegt Ruwan. We zijn gesloopt door de drukke dag en de drank en dat heeft ook een emotionele uitwerking op Ruwan (hij denkt aan het afscheid van morgen zegt hij) dus we duiken snel ons nest in.